อิเล็กทรอนิกส์ทางการแพทย์ส่วนใหญ่จะแสดงในหมวดหมู่หลักดังนี้:
1. อุปกรณ์ดูแลหรือรักษาหรือการรักษา (CPAP – การบีบอัดทางเดินหายใจเชิงบวกอย่างต่อเนื่อง, การช่วยผ่าตัด, ปั๊มสารละลาย, เครื่องฟอกไต, เครื่องช็อกหัวใจ (AED), อุปกรณ์วางยาสลบ ฯลฯ);
2. อุปกรณ์วินิจฉัยหรือการวัดสัญญาณชีพหรือการถ่ายภาพ (CT – การถ่ายภาพด้วยคอมพิวเตอร์, MRI – การถ่ายภาพด้วยคลื่นแม่เหล็ก, เอ็กซ์เรย์, อัลตราซาวด์, ECG – การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ฯลฯ);
3. การวัดสุขภาพ (เทอร์โมมิเตอร์ทางคลินิก, ความดันโลหิต, น้ำตาลในเลือด, เครื่องวัดออกซิเจนในเลือด, การวินิจฉัยในหลอดทดลอง ฯลฯ);
4. ฟิตเนสหรือสุขภาพ (เครื่องฟอกอากาศ, เตียงและเก้าอี้ในโรงพยาบาล, การหายใจและการดูแล, เครื่องติดตามสุขภาพที่สวมใส่ได้ ฯลฯ).
ในอุปกรณ์หรือเครื่องมือเหล่านี้ อุปกรณ์ในโรงพยาบาลมีข้อกำหนดเฉพาะที่กำหนดให้ส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์ภายในต้องมีคุณภาพหรือแนวทางการออกแบบที่เข้มงวดเพื่อให้มั่นใจว่าระบบสอดคล้องกับมาตรฐานทางการแพทย์
ตามฟังก์ชัน หน่วยอิเล็กทรอนิกส์ภายในนั้นมีบทบาทหลักในการสนับสนุนการจ่ายพลังงาน (เช่น เครื่องถ่ายภาพทางการแพทย์ เครื่องวัดการวินิจฉัย หรือเครื่องวิเคราะห์) การขับเคลื่อนมอเตอร์ (เช่น เครื่องช่วยหายใจ เครื่องมือทันตกรรม หรือเครื่องมือศัลยกรรม) สิ่งที่สำคัญเป็นพิเศษสำหรับแอปพลิเคชันควบคุมมอเตอร์คือ ชีวิตและสุขภาพของผู้ป่วยควรถูกดูแลอย่างระมัดระวังและแม่นยำ เพื่อหลีกเลี่ยงความเสียหายหรืออันตรายที่อาจเกิดขึ้น
BLDC ที่มีโหมดการทำงานแบบยูนิโพลาร์หรือไบโพลาร์ทำงานหลักโดยใช้ไดรฟ์แรงดันต่ำ เช่น 12V หรือ 24V และโดยปกติจะมีการรวมฟังก์ชันของอาร์เรย์ นอกจากนี้ การใช้งานที่ต้องการความแม่นยำจะใช้มอเตอร์สเต็ปเปอร์หรือมอเตอร์ไมโครสเต็ปเปอร์เพื่อควบคุมมุมของเพลาที่แม่นยำ ในเครื่องจักรประเภทนี้ ไดรเวอร์แยกหลายตัวต้องการแหล่งจ่ายไฟที่มีการกระเพื่อมต่ำและเงียบ ซึ่งโดยปกติจะตามด้วยการป้อนข้อมูล DCDC ที่แยกออกและถูกเพิ่มขึ้นเป็นการควบคุมล่วงหน้าแล้วลดลงตามความต้องการเฉพาะของมอเตอร์
การแบ่งส่วน
◼ แหล่งจ่ายไฟสำหรับการวัดสัญญาณชีพ
◼ การควบคุมล่วงหน้า DC (ขั้นตอนการเพิ่มแรงดัน)
EN
