inductor
Inductor est componentis electronicae passivae quae energiam in campo magnetico conservat. Operatur convertendo energiam electricam in vim magneticam quae deinde alibi adhiberi potest. Area generalis applicationis inductorum esset ut filtrum (oscillatorum), modemorum et similium. Munus principale eius est producere voltage inductum in conductore per mutandum campum magneticum. Caracteristica technica inductoris includunt eius valor inductantiae (mensurata in henries [H]), quae est mensura capacitatis ad energiam conservandam et eius capacitatem ad altis frequentibus tractandas sine significante amissione informationis signali. Electio materiae nuclei (ut ferrum vel nickel) determinat tam gradum saturationis quam efficientiam inductoris. Materia nucleus, ut ferrum, nickel, vel cobaltum, re vera efficaciam et gradum saturationis inductoris decernit. Inductores adhibentur in variis machinis et systematibus electronicis, inter quae fontes energiae, filtrum, sensoria et systemata conservationis energiae ut pauca exempla nominentur. Munus essentiale habent in integritate signali et stabilitate operationis circuituum electronicorum.
